Όταν ξέσπασε ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ στις 6 Οκτωβρίου του 1973 η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση άδεια ελεύθερης διέλευσης από τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών (USAF) προκειμένου, σύμφωνα με το αίτημα, να εφοδιάσουν το Ισραήλ με πολεμικό υλικό. Στο αίτημα αυτό η τότε ελληνική δοτή κυβέρνηση του Σ. Μαρκεζίνη απάντησε αρνητικά. Η άρνηση εκείνη, σύμφωνα πάντα με στοιχεία που έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας, υπήρξε στη συνέχεια ιδιαίτερα καταληκτική τόσο για τον Γ. Παπαδόπουλο που ασκούσε καθήκοντα προέδρου δημοκρατίας, όσο και για την ίδια την κυβέρνηση και όχι μόνο.
Ιστορικό
Λίγες ημέρες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος αυτός, καλούμενος επίσης και ως "4ος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος", ο τότε υπουργός εξωτερικών της Αιγύπτου Ισμαήλ Φάχμι κάλεσε στο γραφείο του τον Έλληνα πρέσβη στο Κάιρο, Αντώνιο Κοραντή και του ζήτησε αρχικά όπως μεσολαβήσει για ανεύρεση Έλληνα πλοιοκτήτη δεξαμενόπλοιων προκειμένου να διαθέσει κάποια των πλοίων του για επείγουσα μεταφορά καυσίμων από Βεγγάζη ή άλλο λιμένα στην Αλεξάνδρεια μια που ο εφοδιασμός από Πορτ Σάιντ λόγω των γεγονότων όπως είχαν εξελιχθεί ήταν αδύνατος. Πράγματι στο αίτημα αυτό βρέθηκε πλοιοκτήτης και εκτελέστηκε πολύ σύντομα η αιτηθείσα μεταφορά.
Μετά την παρέλευση κάποιων ημερών ο Έλληνας πρέσβης κλήθηκε νυκτερινές ώρες από τον ίδιο υπουργό να προσέλθει το μεσονύκτιο στο γραφείο του προέδρου της αιγυπτιακής δημοκρατίας Ανουάρ Σαντάτ για κάτι "το κατεπείγον". Όταν πράγματι παρουσιάσθηκε ο πρέσβης, ο πρόεδρος χωρίς περιστροφές τον παρακάλεσε λέγοντάς του περιφραστικά:
"Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφο εν όπλοις στην Ελλάδα, (εννοώντας τον Γ. Παπαδόπουλο) ότι ο Κίσινγκερ προτείθεται να στείλει βοήθεια με υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο Ισραήλ αεροπορικώς και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και χρήσης ελληνικών αεροδρομίων από αμερικανικά αεροπλάνα. Εμείς οι στρατιωτικοί είμαστε τίμιοι άνθρωποι και γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο Έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Όπως βλέπετε ο αραβικός κόσμος είναι σήμερα ενωμένος στον κοινό αγώνα και ο πρόεδρός σας θα πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον ελληνισμό".
Μετά απ΄ αυτή τη συνάντηση επιστρέφοντας ο πρέσβης στο γραφείο του συνέταξε απόρρητο κρυπτοτηλεγράφημα μεταφέροντας το δίλημμα και εισηγούμενος την αποδοχή του το οποίο και υπέβαλε με άμεσο παραλήπτη τον πρόεδρο Γ. Παπαδόπουλο και με κοινοποίηση τον πρωθυπουργό Σ. Μαρκεζίνη και τον υπουργό εξωτερικών Χ. Ξανθόπουλο Παλαμά. Με την λήψη του παραπάνω ακολούθησε στην Αθήνα ιδιαίτερη σύσκεψη μεταξύ των τριών ανδρών οι οποίοι και αποδέχτηκαν τελικά την εισήγηση του πρέσβη.
Στο παραπάνω αίτημα που χαρακτηρίστηκε από τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό «πιεστικόν και επείγον» (και που αρχειοθετήθηκε στη 3η Διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών), θεωρήθηκε ότι απέβλεπε στην αναγνώριση υπέρ των ΗΠΑ "δικαιωμάτων ευρύτερης χρήσης ελληνικών βάσεων" και εξ αυτού και η εισήγηση του πρωθυπουργού ήταν αρνητική. Όπως ο ίδιος μάλιστα αναφέρει, στη "Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος", του είχε προκαλέσει έκπληξη ότι και ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν απόλυτα κατηγορηματικός στην απορριπτική απάντησή του. Αντίθετα ενδοιασμούς στην απορριπτική απάντηση είχε εκφράσει ο τότε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων αντιστράτηγος Δ. Ζαγοριανάκος.
Αποκαλύψεις
Όπως αποκάλυψε αργότερα ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών Χ. Ξανθόπουλος Παλαμάς στον μετέπειτα ομόλογό του πρέσβη Σ. Τετενέ, στη Σύνοδο του Συμβουλίου των υπουργών εξωτερικών του ΝΑΤΟ που ακολούθησε μετά το γεγονός, κατά την έξοδο από την αίθουσα συνεδριάσεων, ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ πλησίασε τον Έλληνα ομόλογό του και κινώντας απειλητικά τον αντίχειρα του είπε σε έντονη φωνή: "Αυτό που κάνατε στα αεροπλάνα μας θα το πληρώσετε πολύ ακριβά" (sic).
Όταν χρόνια αργότερα συναντήθηκαν τυχαία στο γνωστό καφέ της Γενεύης «Aux Ambassadeurs» ο Σ. Τετενές και ο πρώην πρέσβης στο Κάιρο Αντ. Κοραντής συζητώντας το παραπάνω περιστατικό ρώτησε ο πρώτος τον δεύτερο ποία ήταν τελικά η γνώμη του για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα που είχαν λάβει χώρα λίγες εβδομάδες αργότερα εκείνης της άρνησης. Τότε ο δεύτερος δείχνοντας να μη γνωρίζει σχετικά με έντονο εκνευρισμό του απάντησε ο Σ. Τετενές:
-"Λυπάμαι γιατί διπλωμάτης με την εμπειρία σας δεν αντελήφθη ποιος ήταν πίσω από την εξέγερση - κάτι το ολοφάνερο."
Στις 16 Οκτωβρίου 1973 σε έκτακτη σύσκεψη του προεδρείου της Επιτροπής Συντονισμού Ενωτικού Αγώνος (ΕΣΕΑ) που αποτελούσε ως γνωστό το πολιτικό σκέλος της ΕΟΚΑ-Β΄ στην Κύπρο, ο Παντελής Δημητρίου, επιστήθιος φίλος του Δ. Ιωαννίδη, κάνει μία περίεργη δημόσια δήλωση τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "ο ελληνικός στρατός θα δώσει σύντομα λύση στο Κυπριακό υψώνοντας την ελληνική σημαία σε ολόκληρο το νησί και ως εκ τούτου η Ένωση θα είναι πραγματικότητα στο προσεχές μέλλον, αρκεί να έχουν όλοι πίστη στο στρατό και να συμμορφώνονται με τις εντολές «της Ηγεσίας».
Ελάχιστες ημέρες αργότερα φέρεται ο Στ. Παττακός μαζί με άλλους ανώτερους αξιωματικούς, (κατά δημόσια δήλωση ιδίου) να εισηγήθηκαν στον Γ. Παπαδόπουλο την επίσπευση των εκλογών εντός του Νοεμβρίου, που εκ των γεγονότων δεν εισακούσθηκαν.
Στις 7 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, δέκα μόλις ημέρες προ των γεγονότων του Πολυτεχνείου, ο τότε διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος "Βασιλεύς Παύλος", απόστρατος υποστράτηγος Μιχαήλ Ξένος, που παλαιότερα υπήρξε καθηγητής πυροβολικής του Γ. Παπαδόπουλου, επικαλούμενος διασυνδέσεις του με το εξωτερικό δηλώνει ευρύτατα σε στρατιωτικούς κύκλους και χωρίς καμία προφύλαξη ότι "επίκειται η πτώση του Γ. Παπαδόπουλου". Αν και οι δηλώσεις του αυτές έγιναν γνωστές δεν συνελήφθη.
Σημειώσεις
Στο γεγονός αυτό έχουν αναφερθεί κατά καιρούς πολλοί συγγραφείς - ερευνητές της περιόδου εκείνης, χωρίς όμως να δίνουν λεπτομερή στοιχεία αυτού. Το ότι υπήρξε στενή σχέση των Απριλιανών με ξένες μυστικές υπηρεσίες και ιδίως αμερικανικές αυτό έχει ομολογηθεί απ΄ όλους, τα οποία και συμφωνούσαν με απόρρητα δελτία πληροφοριών διαφόρων υπηρεσιών, πάντα βέβαια με γενικότητες. Η πλήρης όμως αποκάλυψη του συγκεκριμένου γεγονότος στην πραγματική του διάσταση όπως αναφέρεται παραπάνω και ειδικά στα επίμαχα σημεία προέρχεται από πολύ πρόσφατη επιστολή που έστειλε ο πρέσβης ε.τ. Αντώνιος Κοραντής στην εφημερίδα "Το Βήμα" η οποία και δημοσιεύτηκε στο φ. της Κυριακής 3 Ιουλίου 2011 υπό τον τίτλο "Το Πολυτεχνείο, η χούντα και ο Κίσινγκερ" και στο οποίο παρέχονται πολλά ακόμα στοιχεία της ταραγμένης εκείνης περιόδου. Το εν λόγω δημοσίευμα περιλαμβάνει και μία φωτογραφία του Α. Παπανδρέου που δίνει συνέντευξη στους δημοσιογράφους στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1969. Όταν οι τελευταίοι τον ρώτησαν πότε θα πέσει η χούντα εκείνος απήντησε: "Όταν κάποιος ηλεκτρονικός εγκέφαλος στην Ουάσιγκτον πετάξει ένα χαρτάκι που θα γράφει «να πέσει η χούντα»". Αποκαλύπτοντας έτσι ότι γνώριζε πολύ καλά τι συνέβαινε τότε στο παρασκήνιο.
Σχολιάζοντας μάλιστα η εφημερίδα "Το Βήμα" το παραπάνω γεγονός του διπλωματικού παρασκηνίου χαρακτηρίζει την εξ αυτού πτώση του Γ. Παπαδόπουλου από τον Κίσινγκερ ως: «"στημένο λεμόνι" που επέστη ο χρόνος...», αφήνοντας έτσι σαφώς να εννοηθεί ότι υπήρξαν και άλλες προηγουμένως εκδουλεύσεις του υπέρ των Αμερικανών.
Πηγές
Σταύρος Ψυχάρης, Τα παρασκήνια της αλλαγής, Αθήνα 1975.
Αθανάσιος Στριγάς, Οι τυμπανιστές του Πενταγώνου, Αθήνα 1988.
Κωσταντίνος Μπάρμπης, Κ. Καραμανλής - Εθνάρχης ή εθνικός εφιάλτης, Αθήνα 1997, σελ. 194.
«Το Πολυτεχνείο, η χούντα και ο Κίσινγκερ - επιστολή του Αντ. Κοραντή», εφημ. Το Βήμα φ.3 Ιουλίου 2011 σελ.Α50/66.
wikipedia
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου